Cześć! Mam na imię Sylwia
PRYWATNIE
Wiodę szczęśliwe życie u boku fantastycznego męża zapisanego w telefonie pod hasłem Mąż Najlepszy, na co dzień nazywanego Warmi. Znam osoby, które myślą, że wołam za nim, olaboga… Barbie.
„Owoce naszej miłości” w liczbie dwóch są, ale będąc w wieku nastoletnim, definitywnie chronią swojego wizerunku. Obecnie brak zgody na ujawnianie szczegółów pod karą focha level hard.
Zawodowo jestem odpowiedzialna za HR i to jest obszar idealnie mi leżący. Żeby nie wypłynąć na zbyt odległe wody, powiem po prostu, że ludzie mnie fascynują.
DLACZEGO BLOG?
Inspiracja do powstania tego bloga przyszła od nieświadomych tego faktu znajomych. W odpowiedzi na mój optymizm, postrzeganie w każdej sytuacji pozytywnych elementów i energię do nowych wyzwań i przygód, wielokrotnie pytali, co biorę i zgłaszali chęć poznania mojego dilera.
Pomyślałam, że w sumie, jeśli to jest zagadką dla niektórych, co robić, żeby cieszyć się każdym dniem i skąd czerpać siłę do pokonywania życiowych trudności, to może nie będę robić z tego sekretu i podzielę się z innymi.
Jasne, że o tym napisano miliony książek i artykułów. Na brak informacji w obecnych czasach nie możemy narzekać – raczej na jej nadmiar. Prawda jest jednak taka, że nigdy nie wiemy, kiedy przyjdzie ten moment, gdy będziemy gotowi na przyjęcie pewnych treści, argumentów czy zasad.
Może akurat to moje doświadczenie będzie tym, co poruszy Ciebie i wniesie inspirację w Twoje życie.
OPTYMISTKA Z WYBORU
Fakt jest taki, że ja absolutnie nie jestem urodzoną optymistką. W dzieciństwie byłam wiecznie nadąsana i nieszczęśliwa. Moi rodzice mieli nawet określenie na mojego focha. Mówili: „O, i już mina numer osiem…”
W czasach szkolnych też nie należałam do tych najbardziej radosnych. Niestety byłam sztywna jak krochmal, wzorowa uczennica – żeby być uczciwym, mus powiedzieć – kujon.
Szczerze mówiąc, nie było obiektywnych powodów mojego niezadowolenia i braku spontanicznej radości. Miałam dzieciństwo jak malowane. Rzeczywistość jednak zawsze dostarcza nam powody i do smutku i do szczęścia.
SZCZĘŚCIE TO WYBÓR I DECYZJA
Wierzę głęboko, że to właśnie od nas zależy jaką postawę przyjmiemy i czy po prostu – bo tak, to jest tak proste – zdecydujemy, że będziemy szczęśliwi. Szczęście to nie kwestia zewnętrznych czynników i okoliczności. Szczęście to nasz wybór i decyzja. Ja właśnie postanowiłam być szczęśliwa i zapomnieć o minie numer osiem.
WYSIŁEK PRZED SUKCESEM
No dobra, zgoda – proste nie znaczy łatwe. Trzeba odrobinę wysiłku i pracy nad sobą. Wymaga to po pierwsze zdobycia wiedzy – to akurat nie jest trudne i podjęcia działania. Tu przyznaję, jest lekka trudność.
Jaka za to piękna nagroda! Niby nic. Niby codziennie jakiś mały tylko drobiazg, jakaś drobna zmiana. Nieduże poprawki. Tyci zły nawyk pokonany – i po miesiącu czy roku spoglądam wstecz i widzę ogromny postęp. Widzę drogę, jaką przeszłam.
ŻYCIE TO DROGA
U kresu tej drogi nie chcę obejrzeć się z żalem. Chcę spojrzeć za siebie i cieszyć się doświadczeniem życia, którego zaznałam.
Chcę tak żyć, tak wycisnąć z życia wszystko, co możliwe, tak doświadczyć jego piękna i istoty, tyle z siebie dać, żeby móc spokojnie kiedyś powiedzieć:
„Ok, to było świetne życie. Jak trzeba, to się z nim mogę pożegnać.”
CZY LECI Z NAMI PILOT?
Czy chcemy, czy nie, każdy z nas jest już na tej drodze. Pytanie, czy oddamy kierownicę czynnikom zewnętrznym, okolicznościom, innym ludziom i w uśpieniu przemierzymy tę trasę? Zaskoczeni u kresu zapytamy: „To już? Koniec?”
Czy raczej weźmiemy kierownicę w swoje dłonie i ruszymy w drogę pełną smaku, koloru i na naszych warunkach, nawet jeśli będą przeszkody? Takie legendarne i nasze Route 66! Dojedziemy do celu z myślą: „To dopiero była jazda!”
#DZIARSKASTARUSZKA
Ja już zdecydowałam. Mocno trzymam kierownicę w rękach. Z rozwianym włosem, w swoim cukierkowym cabrio przeżywam przygodę życia.
Dołącz do mojego projektu #dziarskastaruszka! Jeśli będzie nas więcej, zamienimy cabrio w radosnego hippie vana.
